دلتاس

سازمان ثبت احوال كشور-ستاد اقامه نماز - namaz

ابن ابي الحديد مي گويد : هند با عده اي از زنهاي قريش خدمت پيامبر – صلي الله عليه و آله و سلم – آمدند در حالي كه نقاب زده بود و خود را پوشانده بود به خاطر كارهايي كه بر ضد پيامبر – صلي الله عليه و آله و سلم – انجام داده بود ، مخصوصاً شهادت جناب حمزه – عليه السلام – و مي ترسيد كه آن حضرت او را مؤاخذه فرمايد. به دستور هند وحشي سينۀ مبارك حضرت حمزه – عليه السلام – را شكافت ، و جگر آن بزرگوار را خارج كرد و مانند سگ به دندان گرفت ، ولي جگر مانند سنگ نقره اي رنگ شد و دندانش كارگر نشد ، و آن را روي زمين انداخت و از آن روز ملقب به « آكلة الاكباد » شد.

از آن جمله در مسير حركت كفار قريش به طرف احد براي جنگ با پيامبر – صلي الله عليه و آله و سلم – ، با قصد داشت قبر مادر آن حضرت جناب آمنه بنت وهب – سلام الله عليها – را نبش كند و جسارت كند ، چه اينكه پدر و مادر عموي هند در بدر كشته شده بودند. با اين جنايت ، دل مبارك پيامبر – صلي الله عليه و آله و سلم – را آزرد و آن حضرت و امير المؤمنين – عليه السلام – و فاطمه زهرا – عليه السلام – و صفيه عمه پيامبر – صلي الله عليه و آله و سلم – و خواهر حمزه و ديگران گريستند. از اين زن و شوهر و فرزندش معاويه و نوه اش يزيد ، اذيتها و جسارتها به پيامبر – صلي الله عليه و آله و سلم – و امير المؤمنين و امام حسن و امام حسين – عليه السلام – رسيده كه در كتب تاريخ و روايات به تفصيل ذكر شده است.

هند به ظاهر همسر ابوسفيان و مادر معاويه و عتبه و يزيد بود (۳) اما از صاحبان پرچم بود كه مردها به او مراجعه مي كردند ، و ميل زيادي به غلامان سياه داشت ، ولي هرگاه بچه سياهي مي زاييد او را مي كشت. معاويه را به چهار كس نسبت مي دهند : مسافربن ابي عمرو ، عمارة بن وليد بن مغيرة ، عباس و صباح كه اين ملعون مغني عمارة بن وليد و جواني خوش سيما بود و كارگري ابوسفيان مي نمود. وحشي گفت : « قادر به كشتن پيامبر و علي نيستم ولي براي حمزه كمين مي كنم » ، با اين مقدمه بود كه آ« بزرگوار را حسب دستور هند ملعونه به شهادت رساند. هند گفت : مگر زن حره زنا مي كند ؟! پيامبر فرمودند : و نبايد بچه ها را بكشي ! هند گفت : به جان خودم سوگند من بچه ها را بزرگ كردم و شما آنها را در بدر كشتيد.

حديث كده : اثبات حقانيت مكتب اهل البيت عليه السلام

اسناد:

(۱) ربيع الابرار ج۳باب القرابات و الانساب نسخه خطي كتابخانه اوقاف بغداد شماره ۳۸۸، شرح النهج ج۱ص۳۳۶٫ (۲) شرح ابن ابي الحديد ج۴ص۶۸ (۳) براي تحقيق مي توانيد به اين اسناد رجوع فرماييد: المحبر ص۴۳۷، طبقات ابن سعد ج۸ص۲۳۵، عقد الفريد ج۶ص۸۶ و۸۷، الاغاني: ج۹ص۵۵-۵۳، ربيع الابرار: ج۳ص۵۵۱باب القرابات و الانساب، تذكره الخواص لسبط ابن الجوزي ص ۱۱۶و۱۸۴، شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد ج۱ص۳۳۶٫ (۴) ذخيره الدارين ص۴۹. همچنين هشام بن محمد كلبي، نسب شناس مشهور، در كتاب "مثالب" و اصمعي، اديب و دانشمند نام آور عرب، گفته اند: معاويه در دوران جاهليت به چهار نفر منسوب مي شد كه عبارت بودند از: عماره بن وليد از بني مخزوم، مسافر بن عمرو از بني اميه، ابوسفيان از بني اميه و عباس بن عبدالمطلب از بني هاشم.

و نيز زياد بن ابيه در نامه‏اى در جواب معاويه، كه به او طعنه زده و از مادرش سميه ياد كرده بود، مى‏نويسد: اين كه با اشاره به مادرم سميه به من طعنه زده‏اى، اگر من فرزند سميه‏ام تو فرزند جماعتي هستى!(۲). زمخشري در ربيع الابرار آورده است كه: معاويه را به چهارتن از مردان مكه نسبت دادند: مسافر بن ابي عمرو، عماره بن وليد بن مغيره، عباس بن عبدالمطلب، صبّاح كه نوازنده عماره بن وليد بوده است. (۳) و در اين مساله كلام صادق مصدّق اميرالمومنين علي بن ابيطالب عليه السلام بسيار شيوا و صريح مي باشد، وقتي كه در نامه اي به معاويه نوشتند: لكن ليس المهاجر كالطليق و لا الصريح كاللصيق.

در زمان ابوبكر، فرماندهي بخشي از سپاه را كه زير نظر برادرش يزيد بود بر عهده گرفت و در عهد عمر به حكومت اردن منصوب گشت و در عهد عثمان، امارت تمامي سرزمين شام به وي سپرده شد. البته چون هند يك فاحشه رسمي بود و با نامبردگان رابطه داشت، معاويه از يكي از اين چهار نفر به وجود آمد، اما به خاطر اينكه هند زن رسمي ابوسفيان بود به او منتسب گرديد. يعني: هرگز مسلمان مهاجر با اسير آزاده شده، و انسان داراي نسب معلوم و مشخص با فردي كه وي را به پدري منسوب نمودند، برابر نيست. مادر معاويه هند دختر عتبه بن ربيعه مي باشد كه به نقل ابن ابي الحديد معتزلي و ديگران از زنان فاجره و بدنام مكه بوده است.

منبع